Panel 22 czerwonych win z Doliny Rodanu

Najwyższą pozycję zajęło wino z jednej z gmin, które mają prawo do umieszczania swojej nazwy na etykiecie – Plan de Dieu. Ma ładny zapach, pełen kwiatów, soczystych wiśni, ale wzbogaconych przez nuty świeżego rozmarynu i tymianku, pieprzu, a nawet mlecznej czekolady. W ustach eleganckie, poukładane i całkiem poważne. Wino ma dobrą koncentrację, dojrzały, ciepły owoc, pojawiają się też smaki leśne i pieczone mięso. Kompozycję domykają pestkowe, przyjemnie żywe garbniki. Bardzo solidne i smaczne. Bardzo dobre+ (91/100).

To znowu gminne wino, ale już bez nazwy wioski na etykiecie. Mocny, intensywny, ziołowy nos. Jest w nim fajny truskawkowo-wiśniowy owoc a też nuty kawy, skóry i mineralność. Na podniebieniu dobra, średnia (+) kwasowość i świetna, odświeżająca tanina. Poważne, ale z drugiej strony super radosne wino. Zioła, nuty garrigue, mieszają się z dojrzałym czerwonym i ciemnym owocem (śliwki i czereśnie). Końcówka jest długa i bardzo przyjemna, a wino po prosu bardzo dobre i z charakterem. Bardzo dobre (90/100).

W nosie wyraźnie apteczne i ziołowe, dopiero w drugim oddechu pojawia się tu więcej owoców, głównie aronii, czerwonych porzeczek i kwaskowych wiśni, a po dalszym napowietrzeniu również wędzonych śliwek i tymianku. Na podniebieniu bardzo soczyste, tutaj owocu jest już więcej i zwłaszcza w końcówce wychodzi jego przyjemna, malinowa słodycz. Pojawia się też delikatna nuta kawy. Wino jest bardzo spójne, nic w nim nie odstaje. Bardzo dobre- (89/100).

Wino ma bardzo ładny, błyszczący kolor. Nos jest bardzo kwiatowy, z dużą ilością soczystego czerwonego owocu: maliny, truskawki, czerwone śliwki. To Côtes du Rhône jest świeże, wesołe, soczyste, wręcz młodzieńcze. Kwasowość jest w wyższych rejestrach, a tanina średnia i przyjemna. W ustach dalej mamy czerwone śliwki, tym razem wsparte wiśniami i porzeczkami. Radosna, żwawa, lżejsza, a przez to wspaniale pijalna twarz Rodanu. Bardzo dobre- (89/100).

Jedno z najstarszych win degustacji pokazuje już lekko ewoluowane oblicze. Mamy tutaj sporo nut skórzanych, balsamicznych i ziołowych (piołun). Owocowość jest już lekko podsuszana, ale wciąż wyraźnie wyczuwalna. W ustach już bardziej soczyste, z kwasowością dającą wręcz cytrusowe wrażenie, a w finiszu z wyraźnym, lekko gorzkim akcentem skórki z czerwonych pomarańczy (przypominającym trochę Campari). Dobre+ (88/100).

Zapach jest kwaskowo-kwiatowy, świeży i bardzo żywy. Czujemy głównie fiołki i wiśnie – co może na początku sprawiać wrażenie jednowymiarowości. Później jednak otwiera się w stronę ziołowych, anyżkowych nut. W ustach kwasowość jest zdecydowanie wysoka i odświeżająca. Owocowość objawia się pod postacią istnego koktailu wiśni, czerwonych śliwek, truskawek i czereśni. Tanina jest elegancka i drobna – choć leciutko pestkowa. Nuty czarnego pieprzu w przyjemnej końcówce. Wino jest wyważone i niczego mu nie brakuje. Dobre+ (88/100).

Bardzo typowy dla Rodanu nos – lekko podsmażone truskawki, domowy dżem z poziomek, sporo garrigue i czarnego pieprzu. W ustach z owocową dojrzałością, ale zachowuje również wiśniową kwasowość, a w końcówce znajdziemy migdały, i wyczuwalne ale też już ładnie wtopione garbniki. Jedno z najbardziej archetypowych dla Côtes du Rhône win z panelu, ale też cenowo najdroższa pozycja w zestawieniu. Dobre (87/100).

Zapach jest lekko duszny, z aromatami ciemnych owoców, ziołowości i ziemistości. Pojawia się też mentolowo-aloesowa nuta. Usta dosyć świeże, z wiśniowo-śliwkowym owocem i ziołowym finiszem. Tanina jest niestety trochę szorstka i lekko męcząca, ale w sumie oprócz tej niezbyt wysokiej jakości garbników nie można mu niczego zarzucić. Dobre (87/100).

Dość ciemny, słodkawy, raczej śliwkowo-jagodowy niż wiśniowy nos, w którym pojawia się również wyraźna nuta migdałowa i lekko ziołowa. Bardzo ładnie kwaskowe, smakujące wiśniami, czereśniami i truskawkami. Pieprzne. Całkiem typowe, smaczne, ale niewywołujące szybszego bicia serca. Dobre (87/100).

Wino jest gęste i dostojne. Zapach jest wyraźnie już ewoluowany z ewidentnym utlenieniem, jest już trochę „zmęczony”. Mamy aromaty mięsne oraz lekko przywiędłe kwiaty i czarny pieprz. Z jednej strony jest dużo nut orzechowych, mięsnych, konfiturowych, umami, ale z drugiej to wszystko się jakoś trzyma razem w swojej ramie. Nuty likieru pomarańczowego w końcówce. Jak widzicie po ocenach mieliśmy tu dużą dyspersję. Dobre (87/100).

Butelka od jednego z większych rodańskich negocjantów. Pachnie bardzo przyjemnie, owocowo, czereśniowo-wiśniowo-truskawkowo, wychodzi też więcej ziół i pieprzu. Niestety nos bardzo szybko staje się przezroczysty, gdzieś nam ginie. W ustach świetnie kwaskowe, żywe i radosne. Może chciałoby się odrobiny więcej ciała i tłustości, ale wino bazuje przede wszystkim na swojej soczystości. Do tego lekka ziołowość w końcówce i nie najgorsza równowaga. Dobre (87/100).

Nalewkowy nos z lekko odklejonym alkoholem. Mamy też konfitury, maliny z patelni i nuty balsamiczne. Można nawet znaleźć kilka warstw aromatycznych. Usta są pełne słodkiego, dojrzałego owocu i rozgrzewającego alkoholu. Tanina jest dojrzała, ale całkiem żwawa, a wiśniowo-śliwkowy owoc soczysty. Alkohol nieco mąci w odbiorze. Dobre- (86/100).

Jedno z win, które wywołało wiele rozbieżności w ocenie, stąd publikujemy tutaj osobne notki:

Robert: Mnie podobała się jego lekko naturalizująca inspiracja. Mamy leciutki, bandażowy brett, który w sumie fajnie przyprawia aroniowo-wiśniowy nos. W ustach również bardzo wiśniowe (odparowany sok z tych owoców), do tego trochę leśnego igliwia, jeżyny. Tanina jest mocna, szorstka, trochę nieugładzona, ale mi ta rustykalność wina przypadła do gustu.

Wojtek: Mieliśmy tu rzeczywiście dużą dyskusję. Decydująca dla mojej niskiej oceny jest jakość taniny, która w moim odczuciu pozostawiała wiele do życzenia. Dodatkowo aromaty stajenne i bandażowe wydają mi się niezbyt zamierzonym rezultatem winiarza. Wino jest trochę miałkie w części centralnej, a końcówka, jak dla mnie, jest zbyt krótka i gorzkawa.

Dobre- (86/100).

Czyściutki rubinowy kolor. Zapach jest linearny, punktowy. Dojrzała wiśnia i czerwona śliwka rządzą razem z migdałem i lekką marzepanową nutą. Na podniebieniu mamy wszystko trochę jednowymiarowe, brakuje też ciała i wypełnienia. Końcówka też pozostawia niedosyt, ale gdzieś jednak ten owoc się trzyma i wino jest wystarczająco smaczne. Dobre- (86/100).

Jednostajny, trochę kompotowy nos, w którym znajdziemy kwaskowe wiśnie, niedojrzałe truskawki, porzeczki, pieprz a także alkohol. W ustach znów sporo wiśni i czereśni, żywych garbników, a do tego dobra kwasowość. Wszystko niby się zgadza, ale też wino trochę się rozłazi, brak mu materii, lepszego balansu i ułożenia. Dobre- (86/100).

Nos jest lekko przykurzony, z wybijającym się czerwonym owocem. W ustach mamy średnią kwasowość, dozę ziemistości i trochę suchawą taninę. Owoc jest trochę smutny, a nuty kwiatowe niezbyt poprawiają ten obraz. Średniej długości, delikatnie ziołowy finisz. Winu brakuje trochę „żywotności”. Średnie+ (85/100).

Delikatnie zielony, liściasty nos, niepodobny do ciepłego owocu, który oczekujemy w winach znad Rodanu. Również w ustach z kwaskowymi porzeczkami, trochę grafitowe, znów liściaste i leśne. W finiszu mamy też wyżyłowane, trochę suche garbniki. Mało typowe dla regionu, przypominające wina ze znacznie chłodniejszego terroir. Średnie+ (85/100).

Zapach jest lekko utleniony: są suszone owoce, suszone kwiaty, a także nuta liścia laurowego. Na podniebieniu rysuje się owocowe rusztowanie, z dodatkiem nut białej czekolady, jednak nie jest ono wypełnione treścią. Dosyć krótka końcówka. Nie jest jednak przykre, a nawet całkiem pijalne. Średnie+ (85/100).

Mało rozbudowane i mało owocowe w aromacie. Dominują akcenty mięsne, gencjanowe, umamiczne i tytoniowe. Również na podniebieniu trochę mało czyste, jakby przybrudzone, bandażowe. Wino ma co prawda rusztowanie (nawet można powiedzieć o mineralnym charakterze), ale brakuje mu wypełnienia, owocu. Jest trochę „wodniste”. Średnie+ (85/100).

Ciemno malinowy, ładny kolor. W nosie trochę ciemnych śliwek, aronii i jakiejś marmolady truskawkowej. Wchodzą też zieleńsze, liściaste aromaty. Usta są dosyć proste i brakuje im ciała. Owoc jest czerwony i świeży, a tanina nawet lekka. Całość jednak trochę pusta, nieskomplikowana i krótka. Świeżość i bezpretensjonalność to jedyne atuty tego wina. Średnie (84/100).

Duszny, konfiturowy nos, w którym znajdziemy przesmażone maliny i truskawki. Również w ustach owoc jest mało świeży, suszony (wiśnie i śliwki). Dodatkowo w finiszu owoc kompletnie znika i zostaje z nami nieprzyjemna, sucha, pestkowa goryczka. Brakuje tutaj balansu i radości. Średnie (84/100).

Jaśniutki jak na Côtes du Rhône kolor, ale bardzo ładny. Nos zgaszony, tostowy, mało intensywny i prosty. Z jedynie delikatnym wiśniowym aromatem. W ustach czujemy nuty gorzkiego, piołunowego lekarstwa, trochę wiśniowego owocu i dosyć agresywną, suchą taninę. Końcówka jest zbyt krótka i gorzkawa. Poprawne (81/100).