Dla mniej obeznanych ze słoweńskimi nazwami odmian winorośli spiszę z wyjaśnieniem, że modra frankinja to nic innego jak bläufrankisch. Pachnie trochę beczkowo, ale też ziołowo, leśnie i dymnie. W ustach lekko zielone, jakby niedojrzałe, a w kontraście mamy sporo beczki, dymu i pieprzu. Niby kwasowość jest wysoka i ładnie zaznaczona, ale brakuje temu winu lepszego ciała, którego brak próbowano przykryć beczkowym makijażem. Trochę lepiej wypada z jedzeniem, do wieprzowego gulaszu pasowało całkiem nieźle. Butelkę kupiliśmy w Słowenii w cenie ok. 10 euro, nie widzieliśmy tego producenta w Polsce.